Research Information System
UYSAD VI. ULUSLARARASI YÖNETİM VE SOSYAL BİLİMLER KONGRESİ, Ankara, Turkey, 16 - 18 January 2021, pp.109-110, (Summary Text)
Abstract
The restriction of fundamental rights and freedoms was subjected to a special procedure in the 1982 constitution. How the restrictions will be made is specified in Article 13 of the Constitution. According to this article, fundamental rights and freedoms may be restricted only by law and in conformity with the reasons mentioned in the relevant articles of the Constitution without infringing upon their essence. These restrictions shall not be contrary to the letter and spirit of the Constitution and the requirements of the democratic order of the society and the secular republic and the principle of proportionality fundamental rights and freedoms; without restricting their use in such a way as to make it impossible, in other words without touching their essence, only depending on the special reasons specified in the relevant articles of the Constitution and only by law. One of the fundamental rights and freedoms in the 1982 Constitution is freedom of residence and movement. During the pandemic period, it is observed that curfews were periodically imposed on various dates in order to prevent the epidemic and reduce its spread. In some periods, these bans, which were announced hourly for certain age groups and statuses, were carried out daily, in some periods, to cover all citizens. It is seen that these limitations are generally announced through circulars issued by the Ministry of Interior. Turkey relating to restrictions on the pandemic period has not been established by a special Act of Parliament. Therefore, it is necessary to examine whether the declared curfews have legal grounds. In this study, it was examined whether the curfews imposed during the pandemic period were legal or not. The analyzes made within this scope aim to examine the relevant limitations in terms of legality rather than review of expediency.
Keywords: Fundamental rights and freedoms, freedom of settlement, travel, pandemic, curfew.
Özet
Temel hak ve özgürlüklerin sınırlandırılması 1982 anayasasında özel bir rejime tabi tutulmuştur. Sınırlandırmaların nasıl yapılacağı Anayasanın 13. Maddesinde belirtilmiştir. Bu maddeye göre temel hak ve özgürlükler; kullanımlarını imkansız hale getirecek biçimde sınırlandırmaksızın, bir başka ifadeyle özlerine dokunulmaksızın, yalnızca Anayasanın ilgili maddelerinde belirtilen özel sebeplere bağlı olarak ve ancak kanunla sınırlandırılabilir. Kanun altı bir düzenleyici işlemle temel hak ve özgürlükler sınırlandırılamaz. Ayrıca bahsi geçen sınırlandırmalar, Anayasanın sözüne ve ruhuna, demokratik toplum düzeninin ve lâik Cumhuriyetin gereklerine ve ölçülülük ilkesine aykırı olamaz. Sınırlandırmaların zorunluluktan kaynaklı, orantılı bir şekilde ve elverişli araçlar kullanılarak yapılması gerekir. 1982 Anayasasında bulunan temel hak ve özgürlüklerden bir tanesi de yerleşme ve seyahat hürriyetidir. Pandemi döneminde salgının önlenmesi, yayılımının azaltılması amacıyla, muhtelif tarihlerde periyodik olarak sokağa çıkma yasaklarının getirildiği görülmektedir. Kimi dönemlerde, belli yaş grupları ve statüler için saatlik olarak ilan edilen bu yasaklar kimi dönemlerde ise, tüm vatandaşları kapsayacak şekilde günlük olarak gerçekleştirilmiştir. Bu sınırlamaların genel olarak İçişleri Bakanlığı tarafından çıkarılan genelgeler aracılığıyla duyurulduğu görülmektedir. Pandemi dönemindeki sınırlamalara ilişkin Türkiye Büyük Millet Meclisi tarafından özel bir kanun ihdas edilmemiştir. Dolayısıyla ilan edilen sokağa çıkma yasaklarının kanuni dayanaklarının bulunup bulunmadığının incelenmesi gerekmektedir. Bu çalışmada pandemi döneminde getirilen sokağa çıkma yasaklarının hukuka uygun olup olmadığı incelenmiştir. Bu kapsamda yapılan analizler ilgili sınırlamaların yerindelik yönünden değil hukukilik boyutuyla incelenmesini amaçlamaktadır.
Anahtar Kelimeler: Temel hak ve özgürlükler, yerleşme seyahat hürriyeti, pandemi, sokağa çıkma yasağı.