The holy scrıptures give people advice and principles for living together. They suggest that people should respect each other, help each other and resolve conflicts honestly and fairly. For example, the Golden Rule in the Bible can be summarized as “Love one another and consider one another in everything you do”. The Old Testament also exhorts people to tolerate each other, to try to overcome difficulties together and to help each other. The Qur’an also emphasizes that relationships between people should be honest, fair and respectful. It also encourages people to help and tolerate each other. In general, the holy texts recommend that relations between people should be based on love, tolerance and cooperation. It is believed that such relationships will help to ensure peace and tranquillity in society. In this study, passages and concepts related to coexistence and city life in the world evaluated and analyzed based on the holy texts of the Abrahamic religions (Old and New Testaments and the Holy Quran) were analyzed comparatively in line with the perspective of living together. As a result, although the practices of living together are largely similar, it has been determined that cities have the feature of being a common and unifying place that stands out in all sacred texts, despite some differences in practice.
Kutsal metinler, insanlara birlikte yaşama hususunda çeşitli öğütler ve ilkeler sunar. Bunlar, insanların birbirlerine saygı göstermesi, birbirlerine yardım etmesi, anlaşmazlıkları dürüst ve adil bir şekilde çözmeyi önerir. Örneğin, İncil’de yer alan Altın Kural “Birbirinizi sevin, yapacağınız her şeyde birbirinizi düşünün” şeklinde özetlenebilir. Ayrıca, Tevrat’ta insanların birbirlerine hoşgörü göstermesi, karşılaştıkları zorlukları birlikte aşmaya çalışması ve birbirlerine yardım etmeleri öğütlenir. Kur’an-ı Kerim’de de insanlar arasındaki ilişkilerin dürüst, adil ve saygılı olması önemle vurgulanır. Buna ek olarak, insanların birbirlerine yardım etmeleri ve birbirlerine hoşgörü göstermeleri teşvik edilir. Genel olarak, kutsal metinler insanlar arasındaki ilişkilerin sevgi, hoşgörü ve yardımlaşma temelinde olmasını önerir. Bu tür ilişkilerin toplumda barış ve huzurun sağlanmasına yardımcı olacağına inanılır. Bu çalışmada semavi dinlere ait kutsal metinlerden (Eski-Yeni Ahit ve Kur’an-ı Kerim) hareketle dünyada birlikte yaşam ve şehir hayatı ile alakalı pasaj ve kavramlar birlikte yaşam perspektifi doğrultusunda karşılaştırmalı bir şekilde analiz edilmiştir. Sonuç olarak birlikte yaşam pratikleri büyük oranda benzeşmekle beraber bazı uygulama farklılıklarına rağmen şehirlerin tüm kutsal metinlerde öne çıkan ortak ve birleştirici mekân olma özelliğinin olduğu tespit edilmiştir.
