Objective: This study aimed to examine the results of early reha- bilitation and follow-up procedures for dysphagia in patients with acute stroke. Material and Methods: A total of 55 patients aged 18-85 years who were diag- nosed with acute stroke between June 2020 and January 2021 and who were de- tected to have dysphagia by bedside swallowing test were included for prospective follow-up. Patients who were unconscious and uncooperative, had oropharyngeal structural damage, or had head/neck malignancy were excluded from the study. The Gugging Swallow Screening Test and Eating Assessment Tool-10 were used for the swallowing evaluations of the patients. Swallowing evaluation was per- formed before rehabilitation, at discharge, and after rehabilitation. Patients were given individual early rehabilitation consisting of diet modification, safe swal- lowing recommendations, oral hygiene, and exercise program, and acute stroke patients were closely followed up during their hospital stay and for 1 month after discharge. Results: A significant improvement was found in dysphagia scores after the rehabilitation (p<0.05). A significant relationship was found between dysphagia score change and oral hygiene, stroke history, and stroke type after the rehabilitation (p<0.05). A negative correlation was found between the dysphagia score and the National Institutes of Health Stroke Scale score before the rehabil- itation, and a positive correlation was found between the body mass index, Barthel, and Functional Ambulation Classification score (p<0.05). Conclusion: In this study, close monitoring of acute stroke patients with dysphagia with indi- vidual rehabilitation improved dysphagia scores and reduced morbidities that may develop in patients.
Amaç: Bu çalışma, akut inmeli hastalarda disfaji açısından erken rehabi- litasyon ve takip işlemlerinin sonuçlarını incelemek amacıyla yapıldı. Gereç ve Yöntemler: Haziran 2020 ile Ocak 2021 tarihleri arasında akut inme tanısı ko- nulan ve yatak ba şı yutma testi ile disfaji tespit edilen 18-85 ya ş arası 55 hasta prospektif takip için çal ışmaya dahil edildi. Bilinci kapal ı ve koopere olmayan, orofaringeal yapısal hasarı veya baş/boyun malignitesi olan hastalar çalışmadan hariç tutuldu. Hastalar ın yutma de ğerlendirmeleri için Gugging Yutma Tarama Testi ve Yeme Değerlendirme Aracı-10 kullanıldı. Yutma değerlendirmesi reha- bilitasyondan önce, taburcu olurken ve rehabilitasyondan sonra yap ıldı. Hasta- lara yutma değerlendirmesi sonrası diyet modifikasyonu, güvenli yutma önerileri, oral hijyen ve egzersiz programından oluşan bireysel erken rehabilitasyon uygu- lanarak akut inmeli hastalar hastanede yatış süreleri ve taburcu olduktan sonra da 1 ay süreyle yak ın takip edilmi ştir. Bulgular: Rehabilitasyondan sonra disfaji skorlarında anlamlı iyileşme bulundu (p<0,05). Rehabilitasyondan sonra disfaji skoru değişimi ile ağız hijyeni, inme öyküsü ve inme tipi arasında anlamlı ilişki bulundu (p<0,05). Rehabilitasyon öncesi disfaji skoru ile Ulusal Sa ğlık Enstitü- leri İnme Ölçeği skoru arasında negatif korelasyon, beden kitle indeksi, Barthel ve Fonksiyonel Ambulasyon Sınıflandırma skoru arasında ise pozitif korelasyon bulundu (p<0,05). Sonuç: Bu çalışmada disfaji saptanan akut inme hastalar ının bireysel rehabilitasyon ile yakından takip edilmesinin disfaji skorlarını iyileştir- diği ve hastalarda gelişebilecek morbiditeleri azalttığı gözlemlendi.
