Student satisfaction measures as quality indicators in higher education have been an important source of data in the strategic planning and quality assessment of universities since 2015. Upon examination of the internal evaluation reports of various universities, it becomes evident that each institution typically develops its own questionnaire and subsequently reports the proportion of satisfaction based on the responses obtained through this instrument. The literature contains proven, reliable scales for measuring student satisfaction in higher education, which are superior to questionnaires. However, when these validity and reliability studies were evaluated, it was seen that most of them depended on the results obtained from the study group, not from the sample. They only tested the basic methodological features defined in the framework of classical test theory. The aim of this study is to question whether the scales developed to measure student satisfaction in higher education institutions in Türkiye provide the psychometric properties that a scale should have. For this purpose, the literature was searched with specific filters in specific search engines without time constraints. A total of 121 studies, which included “student(s) satisfaction scale”, “validity”, “reliability” in the title/abstract were obtained. A check list, created by the researchers for this study, included a total of 23 sub-titles under the headings of validity, measurement error, reliability, responsiveness, cross-cultural validity and interpretability. Within 121 articles, 32 were selected by considering the inclusion criteria for this study and their psychometric properties were examined by using this specific check list.
Yükseköğretimde kalitenin bir göstergesi olan öğrenci memnuniyeti ölçümleri, 2015 yılından bu yana üniversitelerin stratejik planlamasında ve kalite değerlendirmesinde önemli bir veri kaynağı olmuştur. Üniversitelerin iç değerlendirme raporlarına bakıldığında her üniversitenin genellikle kendi anketini yapılandırdığı ve bu anketlere dayanarak memnuniyet oranlarını raporladıkları görülmektedir. Literatürde, yükseköğretimde öğrenci memnuniyetini ölçmeye yönelik geçerliliği ve güvenilirliği kanıtlanmış ölçekler yer almakta olup bu ölçeklerin anketlere tercih edilmesi gerekmektedir. Ancak bu geçerlik ve güvenirlik çalışmaları değerlendirildiğinde, çoğunun örneklemden değil de çalışma grubundan elde edilen sonuçlara bağlı olduğu görülmüştür. Ayrıca bu çalışmalar sadece klasik test teorisi çerçevesinde tanımlanan temel metodolojik özellikleri test etmişlerdir. Bu çalışmanın amacı, Türkiye’deki yükseköğretim kurumlarında öğrenci memnuniyetini ölçmek için geliştirilen ölçeklerin bir ölçeğin sahip olması gereken psikometrik özellikleri sağlayıp sağlamadığını sorgulamaktır. Bu amaçla literatür, özel arama motorlarında zaman kısıtlaması olmaksızın belirli filtrelerle taranmıştır. Başlık/özette “öğrenci(ler)in memnuniyet ölçeği”, “geçerlilik”, “güvenilirlik” konularını içeren toplam 147 çalışma elde edilmiştir. Bu çalışma için araştırmacılar tarafından oluşturulan kontrol listesinde geçerlilik, ölçüm hatası, güvenilirlik, yanıt verebilirlik, kültürler arası geçerlilik ve yorumlanabilirlik başlıkları altında toplam 23 alt başlık yer almıştır. 147 makale içerisinde 32 tanesi bu çalışmaya dahil edilme kriterleri göz önünde bulundurularak seçilmiş ve bu spesifik kontrol listesi kullanılarak seçilen makalelerin psikometrik özellikleri incelenmiştir.